tu huczy

См. также в других словарях:

• huczy w głowie — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ktoś ma ból głowy spowodowany hukiem, hałasem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Od tej muzyki huczało jej w głowie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• huczeć — Komuś huczy w głowie, w uszach a) «ktoś nie może jasno myśleć z powodu nadmiaru myśli, wrażeń itp.»: (...) tyle emocji, tyle wrażeń, że w głowie huczy. W. M. Korczyńska, Wróć. b) «kogoś boli głowa»: (...) leżał na tapczanie. Huczało mu w głowie ( …   Słownik frazeologiczny

• huczeć — ndk VIIb, huczećczę, huczećczysz, hucz, huczećczał, huczećczeli huknąć dk Va, huczećnę, huczećniesz, huczećnął, huczećnęła, huczećnęli, huczećnięty, huczećnąwszy 1. «wydawać głośny, niski dźwięk; rozbrzmiewać niskimi dźwiękami» Morze huczy. Huczą …   Słownik języka polskiego

• głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• kocioł — Kipi, wrze, huczy itp. jak w kotle «gdzieś panuje zgiełk, hałas, zamieszanie»: W istocie chodziło o Siedmiogród, w którym, za lasem, wśród gór, kipiało jak w kotle od wojen narodowościowych, religijnych i socjalnych. K. O. Borchardt, Szaman.… …   Słownik frazeologiczny

• ul — Gdzieś wrze, huczy, zawrzało itp. jak w ulu «gdzieś panuje, zapanował gwar, zgiełk, hałas, harmider, gdzieś jest zamieszanie»: Jedni z nas trzepali fotele i dywany, inni zaciągali i froterowali podłogi, myli okna, uprzątali ścieżki, pucowali… …   Słownik frazeologiczny

• grzmot — m IV, D. u, Ms. grzmotocie; lm M. y 1. «huk (suchy trzask lub głuche dudnienie) towarzyszący, wraz z błyskawicą, wyładowaniu elektrycznemu» Ogłuszający, potężny grzmot. Grzmot huczy, rozlega się. 2. «silny huk, trzask» Grzmot artylerii… …   Słownik języka polskiego

• kocioł — m IV, D. kotła, Ms. kotle; lm M. kotły 1. «duże naczynia metalowe zamykane pokrywą; zawartość tego naczynia» Kocioł blaszany, miedziany, żelazny. Kocioł kawy. Kocioł do gotowania bielizny. Kocioł z zupą. Gotować wodę w kotle. Zjedli kocioł bigosu …   Słownik języka polskiego

• morze — n I; lm D. mórz «część oceanu oddzielona łańcuchem wysp, progiem podmorskim lub rozczłonkowanym lądem; także wielki zamknięty obszar wodny (np. Morze Kaspijskie); potocznie: przeciwieństwo lądów lub całość wód oceanicznych» Błękitne, granatowe,… …   Słownik języka polskiego

• płomień — m I, D. płomieńenia; lm M. płomieńenie, D. płomieńeni 1. «gazy spalające się przy zetknięciu z tlenem powietrza, z towarzyszeniem zjawiska świecenia; ogień, język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; w terminologii specjalnej: gazy… …   Słownik języka polskiego

• prosty — prości, prostytszy 1. «nie odchylający się w żadną stronę, nie skręcający w bok; równy, nie wykrzywiony, niekręty, nie wygięty, nie zgięty» Proste brwi, włosy. Prosty słup. Prosta spódnica. ∆ anat. Kiszka prosta → odbytnica ∆ mat. Graniastosłup… …   Słownik języka polskiego